باران رفت
سبزی دشت دیدارمان رفت
عطر اقاقی خاطره شد
و تو
مسافر نشدی ....

باید منتظر بهار دیگری باشم ؟؟؟؟؟؟

#رهگذر

 

چشم باورم پر اشک
سر حادثه خونین
میان عطش باغ و شتاب باران،
تو سترون ترین درخت عشقی .....
و
میانه من با درختان سترون همان رابطه میان تبر و دسته است
گریه هایم را یکی باید شانه باشد
و
نیست .......

#رهگذر

 

خانه ام خالی
گلدانهای دلم پژمرده اما
روی اجاق بودنت ، هیچ

نه می جوشد آبی
نه  ته میگیرد ناهار فردا
کنار در ،
یک کیف
یک چمدان
مسافری آیا ، آمده از راه
یا که میرود برای همیشه عشق
شاید این دیدار آخر است امشب
که می کشاند وسوسه اش دل بیقرارم را
و
پایان همان نقطه ای معروف
بی تو این یکی
بد ترین تجربه ام شد
کاش اهل ادبیات نبودم ....

#رهگذر

با آمدنت امشب تاریخی شد

شاید امشب را در تاریخ بنویسند
مورخ ها
یا
عاشق ها
یا
بیکارها
مهم نیست کی مینویسد
مهم اینه
که نوشته شود ...

*بودنت بودن ماست ...*

#رهگذر

برای داشتن تو باید خودم را قرض کنم
شعرهایم به سقف دهانم می چسپند
مانند فردی شده ام که دندان عاریتی دارم....

#رهگذر

رها شده ام در رویاهایم
و رویاها مرا به دام انداخته اند
روزی من نیز بالهایم را می گشایم
و دوباره رها میشوم
این بار در هوای تو .....
رویایی که به حقیقت نزدیک است ....

#رهگذر


دستان تو پرگل
گل نشان از عطر خاطرت هست اگر
سبد سبد که ببخشی
گل میشود پژمرده
اما
خاطر تو که خود بهتر ازگلی همیشه  بر دیوار اتاق

#رهگذر


پشت نقاب نگاهت مرا قاپ کن
من به دزدکی دوست داشتن عادت دارم .....

#رهگذر

لینک کانال

 https://t.me/BaYeRahgozar

 آی دی تلگرام

https://t.me/A_Rahgozar

من غروب را وجب به وجب تفسیر کرده ام ......

ضمیر اقرار و انکارش یکی بیشتر نیس....

تو در اندیشه اش خشکیده ای ....

مثل کویر بعد ار یک باران مثل شب بعد از طلوع خورشید....
ترانه هایش بوی غربت میدهد بهانه هایش هم ....

ساکن عطش بودن و اهل کویر بودن دو حس نامتقارنند اگرچه اندیشه را به هم گره میزنند ......

لباس آفتاب برای مهتاب خیلی گشاد است باید از مهربانی تو جثه اشتیاق و وصال را قرض بگیرد تا یکی بگوید: 

                                                                                                            آن تن پوش به تن آن مترسک خوب می آید ......

                                تورا خوب لمس کرده ام .... تو در حال ظهور هستی !

شقایقی نگران بهار التیام را زمزمه میکرد و شباویزی عاشق هوهوی خود را برای اجرای بعدی مشق میکرد ....

باد آسمان را جارو کرد حتی ذره ای ابر نبود که من تن داغ دیده ام را به پناهش برسانم 

هوا شلاق سرد نفس را بر پرده سماق گوش عصیان می کوبید 

قندیلهای ناسزا و سزا کوتاه و بلند شب شیشه ای برف را میسرودند

و تن بلورین تو زیر مهتاب انکار و اقرار باغ را ندا زد 

شب به پایانش نزدیک شد

گلو در فغان بغض و دیده در کوره آب .....

شاعری مطرب آواز غروب را نت به نت هجا به هجا به نظم درآورد 

ساحل، طوفان یغما زدگان را داد میزد 

و نسیم ویرانی این رویا را برای باد مژدگانی آورد ... و در آخر من با همه این التهاب هنوز تفهیم اتهام نشده ام!

تو که نباشی دنبال قافیه هم نبستم .....

شعری که بوی عطر تو ندارد شعری که صدای نفس تو در آن نگنجد ... شعری که حرن گرمای تن تو را فریاد نکشد

.......... شعر مرده و بی رمق من است ...

میان تکرار و تکرر 

میان انکار و اصرار

میان شک و یقین

میان تو و خودم .....

پیدایم کن تا دور نشده ام 

زورق احساسم را موجهایی این سو و آن سو میبرند 

طوفان که بیاید نه زورق میماند و نه من ....

و تو که همچنان پیدا و پنهان بودنت را خودت هم نمی فهمی....

دستت را نمی توانی دراز کنی طناب که داری ....

فرق میان  تو و من در همین لحظه و غفلتی است که ممکنست بکنی !  

کاش عشق را تکراری نکنیم

بیخودی بر زبانش جاری نکنیم

کاش برای یک لقمه احساس سرد

در فضای عقل بیگاری نکنیم ! ***************************************

گریه کردم؛

نه برای خودم که خیلی دلتنگتم بلکه برای‎  تو که ‎دلتنگ شخص دیگری شدی !

***************************************

***************************************

خوشنویس قلم خوش نویسی را با همه لطافتی که بجا میگذارد ، تا ترک برندارد کنار نمیگذارد! چون اگر ترک برداشت نمیتوان آنرا دوباره تراشید! ***************************************

من خوبم تکه ای نان و دو پر نعنا بر سفره گپه ای مادرم! چه سرخوشیم ! اینجا تازه آباد عشق است! نان که باشد باشکم سیر بگو گور پدر عشق!

***************************************

مدت زیادی ست که دیگه پشت خطیت نمیشم ! . . . . گوشی و خط جدیدت مبارک!!!

***************************************

صبح ارمغان نگاهیست که خورشیدش در دل دوستانش طلوع میکند!

***************************************

پراز اشکم و آهم پرسیدی مگر

 بی تو محتاج خدایم فهمیدی مگر

درونم چون ذغال کوره ، تیره!

روشن از تو نگاهم خورشیدی مگر

***************************************